Мајки | 2010

Од кој доби негативни критики?

Од кртичарите што го гледале на Торонто Филм Фестивал.

Еве дел од критиките:

Цитат :

Already in his unforgettable and highly influential Before the Rain; but also in his Cult Western Dust, Milcho Manchevski has used documentary elements for his cinematic storytelling to blur the lines between fact and fiction; as if he was telling his audiences "look; the fiction is always part of the reality, its only how we arrange things and how we construct the story, that makes the difference." In Mothers, that premiered at the TIFF 2010 and stunned audiences there, Manchevski takes these ideas to the extreme: Mothers is a film triptych, containing two fictional and one documentary segment - each of them telling more than one story: a girl who falsely reports a flasher to the police and causes violence to the innocent young man. A film crew of three who sets out for the ever so beautiful Macedonian mountains, documenting old customs and meeting an odd and grumpy brother and sister, who haven't been talking to each other, even though they are the only ones left in the middle of nowhere for years. The 'real' story of numerous old woman in the Macedonian town of Kicevo, who have been raped murdered by a long life neighbor. The horror of the events; as documented by their families and friends, the police and the authorities. Each part stands on its own - only at the end these almost not connected parts come together: Evolving from the single lie of the young girl in the first segment to the numerous different voices in the last part; Manchevski evokes a panomaratic view of life, dozens of stories, with – in spite of all the joy - human capability for destruction lurking always in the realm of the possible. What we take as fact or as fiction is the disturbing and difficult question Manchevski poses upon his audiences; also what to do with these experiences in our lives is not easy to answer at the end. Maybe the last frame of the film can give can give a hint: The young girl; lying upside down on the table at the police station, taking photos with her mobile phone; voiced over by the documentary film team: we film to document; to keep the memory. Even it might be a lie, or a picture turned upside down; we cant help but go on with our lives and work, searching for the truth against all odds. We have to consider Sisiphos a happy man (Albert Camus). Once again, Manchevski has opened his unique and multilayered cinematic world for us: always thought provoking and permanently questioning what he is doing as a filmmaker working in a medium, that can manipulate so easily and is predesignated to all to fast and easy answers.

Цитат :

"Mothers" shines a light on the character of falsehood. There is no red line here, only reality or truth, about ourselves. There is no censure at all. It begins as a film about two girls who make up a funny story about a flasher, then it goes on with a story about young filmmakers who are making a sincere film about abandoned old people (brother and sister), and at the end, life and reality blow up in our face. Nothing human seems foreign.

You can view the parts separately, but at the end you are always coming back to the whole for answers, for an advice or to argue - how is it possible for what happened to to have happened.

A very intriguing and interesting picture about truth and lies.

Highly recommended.

Цитат :

"The circle is not round," was a key line in Manchevski's Oscar nominated debut feature Before the Rain (1994) that presented three interwoven tales set in Macedonia (The former Yugoslav republic) after the Bosnian wars and before the Kosovo upheavals and battles. Manchevski is from Macedonia but he has built a career in the United States including making numerous short films, publishing books of fiction and photography, staged performance art, teaching fort the NYU Film School and directing for HBO's The Wire. Yet with the premiere of this his fourth feature film Mothers at the 2010 Toronto Film Festival, he has returned to his homeland to create a fully engaging three story and multi-layered film that once more suggests "the circle of life is still not round."

Part of the power of Before the Rain when it appeared was to pull audiences everywhere who had become burdened and even perhaps bored with TV CNN styled news coverage of the wars in the former Yugoslavia into the heart and soul and the beautiful landscape of Manchevski's homeland that he had not been back to for years. Through the Christian and Muslim characters presented in Before the Rain, Manchevski takes us beyond politics and religion into the center of dysfunctional families that are ready to kill each other.

As with Before the Rain, three narratives are presented with no direct link to each other beyond the point that Manchevski puts the viewer to work building his or her own links and bridges to this "circle" given that the title --Mothers --challenges us to see these narratives through this female-centered label. For we know well that Hollywood and most cinemas everywhere make "male-centered" films seldom with women at the center of their narratives. And part of what is so appealing in Manchevski's latest film is that he knows as we do too that "news" and wars are so much about what men are doing to men as well as to innocent women and children. Thus Mothers opens up lines between documentary and fiction at the same time that it also blurs them (what is truth and what is fiction as in the two girls "making up" the story of having seen the male flasher) as Manchevski shows us ways in which women as mothers, daughters, grandmothers, wives,relatives and neighbors find ways to survive in a contemporary post-war culture where dysfunctional families (as in the brother and sister not talking to each other for sixteen years) must survive in violent neighborhoods (the murder of the retired mothers).

Performances are excellent throughout the film beginning with the young girls, Emilija Stojkovska and Milijana Bogdanoska who are both playfully innocent and also devilishly cunning, and moving on the young filmmaking trio as Ana Stojanovska enjoys a lusty friendship with Kole (Vladimir Jacev) but is also attracted to the younger filmmaker, Simon (Dimitar Gjorjievski). Grandpa (Salaetin Bilal) and Grandma (Ratka Radmanovic) each give "old age" new visions including Grandma's comment on camera to the trio as they ask about pregnancies over the years, "There is no end of DICK!" and bursts into non-stop laughter. And then there are the real people of the town of Kicevo who are interviewed in the final murder sequence of the film.

One also has to salute Mothers for its multi-national production team of companies from France, Bulgaria, Macedonia headed up by a Greek producer, Christina Kallas, who has for years now as Director of the Balkan Script Fund and President of the Federation of Screenwriters in Europe (FSE). In fact, Ms Kallas captures the overall quality of the film when she comments, "The film blurs the lines between fiction and documentary stylistically. Indeed watching the film you do not understand where fiction ends and documentary begins. But this, once again, has to do with our perception rather than with the director's intention to manipulate you. As a matter of fact, the film is completely devoid of such intentions"

Не се ни сомневав.
Всушност, кои други македонски филмови ги земаа предвид? Не ми текнува на некој нов, само „Мајки“.

Игор напиша:

Не се ни сомневав.
Всушност, кои други македонски филмови ги земаа предвид? Не ми текнува на некој нов, само „Мајки“.

Рекоа дека во потесниот круг бил и "Војната заврши" на Митко Панов, македонска-албанска продукција. Тој филм имаше одамна премиера кај нас (мислам на СФФ).

Иначе и "Ова не е американски филм", "Како да ме нема" и "Панкот не е мртов" чекаат на македонски премиери. Мислам дека сите три се веќе завршни. Вториот веќе беше и на Сараевски Филм Фестивал.

Моментално знам се снима "Трето полувреме" на Дарко Митревски.

За „Војната заврши“ првпат слушам. За другиве сум слушнал, ама бидејќи уште нема премиера, а и никој не ги збори и ги заборавивме, не ни знаев дека ќе влезат во трка. :)) Многу ме нервираат што така влечат продукции. Што чекаат за премиера?

А „Трето полувреме“ го чекам од поодамна. Знам дека Митревски го прави и сигурен сум дека ќе биде одличен. Тој, по Манчевски, ми е најдобар (Бал-кан-кан, Досие Скопје, Уа Шнајдери)

Колку повише слушам за Мајки и за Милчо Манчевски,се повише ми се зацврстува ставот и мислењето што го имам за него.Би му предложила,кога випе толку многу ја „обожува“ Македонија,и толку многу ја става во неговите филмови,нека се поистоветува со обичниот народ за тоа каков став според нив,странците би створиле кога би го гледале филмов.Сега да беше мајка ми тука,и да ме читаше,би рекла дека тоа е уметност а не претставување на Македонија,но индирекно се претставува државата во која што е и од која што е направен филмот.Ако со него,Манчевски не сака да ја претстави Македонија,тогаш нека не го нарекува Македонски филм,туку само филм,без префикс.
Денес лично јас ја разбрав и слушнав содржината на филмот,од луѓе кои го гледале филмот,и од едни хрвати (покрај македонците) што го гледале филмот и што рекле „Не може да ме убеди филмов дека е ваква навистина ситуацијата во Македонија“.
Срамно,жалосно,лажно...
Јас тој човек не би го нарекла Македонец!

Извини, Ана Марија, ама Милчо Манчевски не е македонски делегат во светот. Не е платен да ја претстави Македонија во светот во најдобро светло - особено кога таквото светло кај нас се гаси пополека.
Ќе го цитирам од интервјуто на претходната страна од темава:
„Ова (како и другите мои филмови) е филм од Македонија, а не филм за Македонија.“
Неговите филмови отсекогаш отсликувале македонски реализам. Во „Пред дождот“, ако добро се сеќавам, војната и меѓуетнички несогласувања (ова не е реалност на Македонија?), во историската драма „Прашина“ претстави дел од долгото турско владеење на овие простори (не се случило?), а во „Сенки“, во мешавина на реалност и надреалност, според мене, го претстави македонскиот менталитет. Ќе цитирам „Се крадело, се крадело, и уште ќе се краде“. „Врати го она што не е твое и имај почит“. (Или, можеби, ова во Македонија не се случува?)

Неговите филмови СЕ македонски филмови. Од овие простори не може да излезе проект за убавиот живот на богатите или за беснеењето на тинејџерите, зашто тоа не е нашата реалност. Тоа би бил вештачки филм, а Манчевски, како добар filmmaker, тоа не би требало да си го дозволи.

Ana-Marija напиша:

Колку повише слушам за Мајки и за Милчо Манчевски,се повише ми се зацврстува ставот и мислењето што го имам за него.Би му предложила,кога випе толку многу ја „обожува“ Македонија,и толку многу ја става во неговите филмови,нека се поистоветува со обичниот народ за тоа каков став според нив,странците би створиле кога би го гледале филмов.Сега да беше мајка ми тука,и да ме читаше,би рекла дека тоа е уметност а не претставување на Македонија,но индирекно се претставува државата во која што е и од која што е направен филмот.Ако со него,Манчевски не сака да ја претстави Македонија,тогаш нека не го нарекува Македонски филм,туку само филм,без префикс.
Денес лично јас ја разбрав и слушнав содржината на филмот,од луѓе кои го гледале филмот,и од едни хрвати (покрај македонците) што го гледале филмот и што рекле „Не може да ме убеди филмов дека е ваква навистина ситуацијата во Македонија“.
Срамно,жалосно,лажно...
Јас тој човек не би го нарекла Македонец!

Што е срамно? Тоа што е ТАКВА ситуацијата во Македонија, или тоа што некој се дрзнува да ја прикаже пред светот?

И ова нема апсолутно никаква врска со Милчо. Ако одиме по таа логика, тоа значи дека креаторот на 2012, Independence Day и The Day After Tomorrow (Роланд Емерих) го мрази човештвото затоа што цело време прави end-of-the-world филмови?? Тоа исто значи дека Godfather е СРАМЕН филм за Америка??

Не! Убаво кажа Игор, не може Милчо на овие простори да прави филмови за богаташи. Тоа само во американски филмови го има. Во европските (во кои спаѓа и Милчо) најчесто се осврнуваат на обичниот човек и неговите проблеми. Тоа нема врска со патриотизам и слични срања кои можете да им ги продавате само на нашите политичари. Се работи за инспирација!!!

Па можам да кажам дека и се согласувам со вас, јас уште одамна мислам т.е и гледам во филмовите на Милчо само начин на уметност а не на негативни прикази на Македонија. Јас само о Сенки имам видено така негативен приказ на македонскиот народ, премногу ги прикажуваше ромската популација низ Скопје, но добро според мене се извлечи со убавините од Охрид. Иначе јас напрво ја истакнав таа одлична реченица дека прави филмови од Македонија, а не за Македонија.

Многу ме интересира каков е овој филм, ни останува уште помалку од еден месец. Мене "Прашина" не ми е гледано, а многу сакам да го гледам и планирам во скоро време да видам каков е и тој филм.

Се согласувам со Иван за споредбата со Емерик, тоа ти е најжив пример ако сакаме да гледаме дека режисерите сакаат да прикажат негативна слика за човештвото/поедина држава или слично.

Па кога ќе видиме, и Србите прават доста такви филмови, реални, приказ на нашиот балкански менталитет.

Ма каква црна ситуација во Македонија.што зборите.Во Мајки се збори за сериски убиец(дали тој у Кичеви или у Струмица не сум сигурна) кој што силува жени и деца.И сакате да кажете дека тоа е секојдневна ситуација во Македонија? Еднаш у 50год се појавил некој таков случај,кој сите се чудиме сите осудуваат и сеа тој го става тоа на филм,за цел свет да види дека и НИЕ имаме сериоски убиец.
Ако не прави филм за Македонија,нека не го претставува како Македонски филм.
Во Пред дождот па мислиш див запад кај нас. У Сенки, улиците се прикажани ко оние у Индија.Снимал у најголемата гужва у 4 саат на Бит пазар и прикажал демек ова е у 12 саат у Скопје.Абе ајде

Како можете да го споредувате Милчо,македонски режисер со Емерик,амерички.Нема логика да се споредуваат.Милчо сам треба да е свесен дека индирекно ја прикажува Македонија,без разлика на неговото негирање кон тој поглед,а Емерик не го интересира како ке ја прикаже Америка затоа што више секој има креирано светло за неа.

А,Боби и за србите важи истото,Костурица ги прикажа како најголеми цигани и цел свет така ги мисли.

Како прво, ако го прочиташ синопсисот на „Мајки“, ќе видиш дека само последниот дел е еден вид на документарец за убиствата на Владо Танески. Очигледно, според режисерот, оваа приказна добро се вклопува во темата Мајки. Ќе видиме зошто. Не сакам многу да коментирам за филмот, зашто уште го немам погледнато, а очигледно ни ти. Ќе коментираме за „Мајки“ откако сите ќе го видиме. И „светот“ нема, откако ќе го погледне филмот, да помисли дека во Македонија сериските убиства се секојдневие (иако ако читаш вести, ќе видиш дека и во Македонија црната хроника не е празна како што порано била). „Светот“ е доста свесен дека тоа е глобално секојдневие. Веќе ништо не е локално, па еден филм мене не може да ме убеди дека некаде е убаво/лошо за живеење.

Во врска со тоа „див запад кај нас“ - и „Пред дождот“ и „Прашина“ имаат историски елементи. Ја прикажуваат Македонија во релативно скоро минато. Или можеби не било така? Не див запад - пред само еден век кај нас било БЕТЕР. Исто така, во „Прашина“ Манчевски ни ја прикажува и Америка во негови очи - и тоа не е ништо подобро и идилично.

Уште нешто, ајде обиди се да извлечеш тема за добар македонски филм, оној што ќе нѐ прикаже во вистинско светло, кое според тебе очигледно е ДОБРО. Што моментално во земјава е добро? Што е тоа што, кога еден жител на Америка, на пример, ќе го види и ќе рече Wow, каква е Македонија? Отвори кој било портал за вести од Македонија, нашата економија, политичка состојба, образование... и преброј колку добри, а колку лоши вести има? Тоа да не е фабрикација? Не е вистина?

Манчевски не индиректно, туку директно ја претставува Македонија, но не лаже! А на „Македонија“ (генерално) не би требало да ѝ е гајле што „светот“ мисли за неа, кога ние самите до колена сме во л.... .

Игор, само да ти го искоментирам потписот.

Фантастико

Thanks. ;)

Уште само 5 дена до премиерата.

Проекции ќе има во 17/20 и 22.30 часот.

Јас во сабота ќе одам да го гледам Inception, ако најдам време одам и на овој, ако не по другата недела.