Евровизија 2011: Дизелдорф, Германија

(иако коментарите/информациите за идната Евровизија, се‘ уште не ги спомнуваме бидејќи нема официјални податоци, решив новата тема да ја започнам со интересни факти поврзани со Евровизијата).



... иновации кои ја променија Евровизијата.
превземено од: ESC Today

Како што најавив, ТОП 10 листата започнува денеска со 10то место кое ќе биде објавено за околу неколку минути. Следните 10 дена се за оние заинтересираните кои што сакат да прочитаат кои се интересните факти кои ја променија Евровизијата наполно.

10. Емитување во боја (1968)

Ова беше иновација која беше предвидена да се случи еден ден. Дали можете да го замислите овој натпревар да се емитува во црно-бела боја овие денови? Како и да е, оваа иновација ја промени Евровизијата во 1968 година кога за прв пат, првото издание во боја на овој натпревар беше емитуван од Рoyal Albert Hall во Лондон, и покрај тоа што повеќето од гледачите во своите домови можеа само да гледаат во црно-бела поради тоа што телевизорите во боја во тоа време биле доста скапи и недостапни за сите гледачи. Од друга страна, оваа иновација на Евровизијата и‘ даде друга димензија, модерен изглед, но поважното е тоа што оваа иновација го промени и изгледот на изведувачите, на пример кога во 1968 и 1969 повеќето од машките изведувачи беа облечени во шарени костуми. Секако, емитувањето на телевизија во боја и помогна и на модата, носејќи го модниот дух во 70те на овој натпревар, што е една од причинита поради која овој музички натпревар од класичен музички фестивал, стана најпознатиот европски поп-модерен фестивал во тоа време.

Eurovision 1968 - Gianni Mascolo - Guardando il sole

09. Укинување на оркестарот

На почетокот, Евровизија беше целосно музичко шоу во живо. Сите песни беа исполнети во придружба на оркестарот и понекогаш, некои пејачи ги изведуваа песните на пијано или на гитара, или па понекогаш настапуваат како музички бенд. Првата песна која не користеше оркестар беше од Франција во 1975 со песната "Et bonjour à toi l'artiste" која што беше исполнета само со пијано во аранжманот. Во 1979, Италијанскиот бенд Матја Базар ја исполнија песната сами на сцената, и го добија приматот како такви први. Во 1980 изведувачите почнаа да користаат матрица на настапот, иако таа опција беше тешко прифатена. Во 1997 и 1998, изведувачите имаа шанса да одбера дали ќе пејат во придружба на оркестар или ќе користат матрица. И покрај тоа што само пет од 25 земји не беа придружувани од оркестарот, во 1999 тоа беше укинато. Oд тогаш, постојано се изведуваат песните со матрица. Фановите на Евровизија чест ја критикуваат оваа одлука поради разни причини. Но, сепак се случуваат и чуда понекогаш. Словенија во 2009 2/3 од песната ја исполни само со инструменти. Но исто така има и некои придобивки во оваа одлука за укинување на оркестор, како што е повеќе штедење затоа што сепак оркестарот чини многу повеќе. Исто така и оркестарот не е толку практичен за изведби, како на пример Грчката пејачка Софија Вусо сигурно повеќе ќе сакала да пее на матрица во 1991 ако знаеше дека саксофонот ќе и ја расипи песната ...

08. Големата четворка

По Евровизија 1996, каде што Германија за прв пат не беше во изборот поради тоа што беше елиминирана на пред-изворот, ЕБУ беше загрижена дека во иднина, земјите кои даваат многу до значење на овој натпревар, и вложуваат многу пари, еден ден ќе се откажат заради слабите резултати. Резултатот на овој проблем беше едноставен: Во 1999, беше решено дека “големата четворка“: Шпанија, Велика Британија, Франција и Германија секогаш ќе се квалификуваат за следното издание, без разлика на кое место завршиле претходната година. Одлуката беше доволна за шпанија: Земјата требаше да ја пропушти Евровизијата во Стокхолм 2000 заради лошиот резултат во 1999 и малкуте поени во 1996 и 1998. Од 2003 година кога беше воведено полуфиналето, големата четворка секогаш се пласира во финале. Најзабележително беше кога во 2005, големата четворка беше на дното во финалето завршувајќи на 24, 23, 22 и 21 место. Во 2006, 2007 и 2008 ниту една земја од Големата четворка не достигна до десетте најдобри. Во 2009 се смени откако Франција и Велика Британија завршија на осмото односно петтото место. Во 2010, Германија беше првата земја од големата четворка која победи на натпреварот уште од годината кога беше воведено правилото. Иако ова правило е воведено пред се‘ поради финансиски причини, многу пати било критикувано од страна на фановите и гледачите низ Европа, поради тоа што некои земји се премногу изоставени и им се дава премалку значење.

Големата четворка на дното (2005.)

Градот домаќин ќе го знаеме во август!



Вкупно 7 германски градови се заинтересирани и веќе имаат поднесено статус за кандидати на домаќин на следната Евровизија 2011. Германија ќе биде домаќин благодарение на Лена Мејер-Ландрут која со песната "Satellite" ja освои цела Европа, а во последно време е меѓу најпродаваните синглови во Европа а и пошироко. Германската национална телевизија NDR, која е одговорна за следната Евровизија откри дека конечната одлука ќе се знае во Август. Седумте градови во трка се: Берлин, Келн, Хамбург, Хановер, Дизелдорф, Гелзенкирхен и Франкфурт. NDR моментално преговара со градовите разгледувајќи ги салите во кои има шанси да се оддржува.

Овде можете да гласате за вашиот град-фаворит: http://eurovisiontimes.wordpress.com/2010/06/20/germany-host-city-decision-in-august/

Исто така е интересно, што по 4 години, Австрија најверојатно повторно се враќа на Евровизија.

07. Новиот систем на гласање (1975)

Во текот на првите 19 изданија на Евровизијата, форматот на гласање се менуваше многу пати. Во целост, шест различни гласачки системи беа користени, а дотогаш најпопуларно беше кога жири членовите доделуваа по еден поен за нивната омилена песна. Во 1975 година, беше претставен новиот систем, и беше толку популарен со што зборува фактот дека се уште се користи: Секоја земја ги одбира своите 10 најдобри и ги наградува со поени од 1 до 8, 10 и 12 поени за нивниот миленик. Начинот на кои се одбираа десетте најдобри се менуваше многу низ годините, но сепак 12 поени системот не е допрен веќе три ипол децении. 12те поени, или douze points на Француски, стана симбол за натпреварот и чест е користен во наслови на книги за натпреварот или комплиациите на дисковите. Првите 12 поени во историјата на натпреварот беа наградени од Холандија и тие отидоа до Луксембург кога во 1975 ја претставуваше Жералдин со песната "Toi". Последната 12ка беше доделена годинава од Ерменија за Грузија, која што беше претставувана од Софија Низхараџе. Вкупно 906 12ки беа доделени од 1975, па можеме да очекуваме и до 1000 12ки до изданието во 2013 година. Исто така се случува некои земји да добијат само 12 поени од една земји а не од повеќе. Првата на која што и се случи тоа беше Грција во 1998, кога добија 12 поени од Кипар. Во 1999, Португалија доби 12 поени од Франција. Исто така и во 2004, во полуфиналето, Андора доби вкупно 12 поени, и тоа сите од Шпанија.

Кипар и дава 12 поени на Грција. (1998, Бирминген)

06. Елиминација

Во раните 90ти, се‘ повеќе и повеќе нови земји се појавуваа во Европа и многу од нив сакаа да земат учевство на Евровизијата. Како што беше предвидено шоуто да тера и понатаму, бројот на земјите мораше да се штеди. Во 1993, седум земји од Источна Европа (Естонија, Унгарија, Словачка, Романија, Хрватска, Словенија и БиХ - организираа свое полуфинале кое се оддржа во Љубљана, и најдобрите три ќе се натпреваруваа на Евровизиското шоу во Милстрит, Ирска. За да се ограничи бројот на изведувачи, во 1994 исто така имаше еден вид на селекција. Шесте земји кои завршија на дното во 1993 година (Луксембург, Турција, Данска, Словенија, Израел и Белгија) немаа дозвола да се натпреваруваат следната година и така ќе им дадат простор на новите земји кои сакаат да земат учевство. Во 1994 беше истото применувано, само со седумте најслаби. Нов формат беше користен во 1996, кога сите земји можеа да испратат песна, но само 22 од нив, вклучувајќи ја и земјата домаќин Норвешка, имаа дозвола да учевствуват во финалето. Елиминацијата беше одлучена на интерното полу-финале. Помеѓу 1996 и 2000, натпреварувачите за наредните изданија беа сметани според просечните резултати на успех во минатите пет години. Највисоко котирана т.е земја која имала најслаби резултати била Босна и Херцеговина и беше елиминирана во 1998. Но, иако тие завршија седми во Јерусалим 1999, сепак поради слабиот просек на резултати, не добија учевство во Стокхолм 2000. Во 2001 и 2002, форматот беше поедноставен сметајќи ги земјите на дното како елиминирани за наредното издание. Поради оваа одлука, некои земји за прв пат имаа можност да ја напуштат Евровизијата, за прв пат од нивното учевство, како Белгија, Швајцарија и Германија кои настапуваа секоја година од првото издание во 1956. Некои земји пак секогаш се квалификуваа како што се Хрватска, Малта и Шведска. Овој формат беше уништен во 2003, откако од 2004 беа воведени полуфиналињата, па сега на тој начин секоја земја има да учевствува и доколку нејзината песна влези во 10те најдобри ќе има шанса да се натпреварува во големото финале.

Елиминирање и покрај седмото место (Босна и Херцеговина 1999)

5. Подобра визуелност на презентерите на гласовите (1994)

Евровизија 1994 во Ирска направи еден нов чекор, кој го направи гласањето доста поинтересни од тоа што беше претходно: За прв пат, презентерите на гласовите од земјите не само што можеа да бидат слушани, туку можевме и да ги гледаме. Од тогаш, многу изведувачи кои дотогаш настапувале на Евровизија, се појавиле во ваква улога во некое понатамошно издание. Меѓу нив се и разин победници како Мари Миријам, Кори Брокен, Мери Ен, Ниам Каванах, Џони Логан и други, кои на овој начин доживеале еден поинаков момент во овој натпревар. Многу други поранешни изведувачи ги презентирале гласовите, но најспектакуларното досега беше во 2007, кога Едсилиа Ромби која не се пласира во финалето, ги кажуваше гласовите само два дена по нејзиниот настап. Некои презентери пак оваа работа си ја вршат долго време. Еден од нив е Колин Бери, кој презентира уште пред Евровизија да се емитува и преку сателит и си ја врши работата веќе три децении. Исто така еден од нив е и Питер Полс, чии комични моменти остануваат во меморија и по неколку години. Алексис Косталас од Грција исто така е еден од презентерите кои се појавуваат скоро секоја година. Сите презентери обично ги поздравуваат гледачите на јазикот на земјата домаќин, тоа им делува како некоја традиција на презентерите.

Смешни моменти за време на гласањето, пред и по 1994.

4. Укинување на правилото за јазикот на изведување (1973/1999)

Во раните денови на Евровизијата, немаше правило кое кажуваше на кој јазик треба да се изведуваат песните. Како и да е, повеќето од земјите ги изведуваа песните на својот мајчин јазик. Во некои случаи пак покрај нивниот јазик беа вклучени зборови и од други јазици. Првите што го направија тој чекор беа Германците во 1957, и во 1961 кога беа повторно првите кои последниот рефрен од песната го исполнија на друг јазик, во тој случај, француски. Првата песна која беше исполнета на друг јазик беше од Шведска во 1965, која што беше изведена целосно на англиски јазик. Тогаш, на Евровизијата која се оддржа во Неапол, Италија тие завршија на 10то место. Но, наредната година ЕБУ донесе правило кое што велеше дека секоја од земјите мора да исполнуваат песни на својот мајчин јазик. Некои земји продолжуваа да користат странски зборови во текстот. Најзабележителна беше Југославија во 1969, која користеше зборови од скоро сите јазици на кои се натпреваруваа таа година. Во 1973, ова правило беше укинато за прв пат. Само три земји (Финска, Шведска и Норвешка), исполнија песни на друг јазик. Сите три земји завршија во најдобрите седум и беа забележани, а тогаш и Финска го освои својот најдобар резултат пред победата во 2006. Наредните три години, воглавно Нордиските земји, Холандија и Белгија имаа шанса за слободен збор за јазик, додека пак земјите од Романската група на јазици како Југославија и земјите од Англиската група на јазици ги исполнуваа песните на својот јазик. Три песни на англиски победија во наредните четири години: Waterloo, Ding-a-dong и Save your kisses for me.

Во наредните две децении, сите учесници скоро ги исполнуваа земјите на својот мајчин јазик. Иако само три земји од Англиското говорно подрачје земаа учевства, повеќе од 1/3 од победите беа песните изведени на англиски, две од нив од Велика Британија, и шест од нив од Ирска. Поради тоа, многу земји посакаа да ги исполнуваат песните на англиски и во 1999, правилото беше повторно укинато. Тогаш, во Јерусалим, скоро половина од земјите учеснички своите песни ги исполнија на друг јазик, воглавно англиски. Бројката на ваквата одлука во следните години постепено се зголемуваше, и во 2004, само шест земји во финалето ги исполнија своите песни на својот мајчин јазик (меѓу кои беа земјите од Англиско говорно подрачје: Малта, Ирска и Велика Британија). Од 1999, само седум земји исполнува песни на својот мајчин јазик: Ирска, Малта, Сан Марино, Србија, Србија и Црна Гора, Словачка и Велика Британија. Како и да е, и други шест земји скоро најчесто исполнуваат песни на својот мајчин јазик: Андора, Франција, Израел, Монако, Португалија и Шпанија. Повторно, гледаме дека земјите од Романската група на јазици исполнуваат песни на друг јазик. Само шест земји не користеле ни збор од својот мајчин јазик од 1999 а тоа се: Азербејџан, Белорусија, Данска, Грузија, Исланд и Шведска. Иако англискиот е најчест јазик за избор, некои земји имале и различни идеи. Босна и Херцеговина во 1999 ја исполни песната на Француски, а Латвија во 2009 ја исполни песната на Руски, а пак Романските изведувачи од 2006 и 2008 беа исполнети во на Италијански.

Белгија (2003) - првата земја која исполнуваше песна на измислен јазик

03. Телевоутинг (1997)

Приказната позади бројот три, е на листите за примери дека тревата секогаш изгледа позелена од другата страна. Помеѓу 1956 и 1996, жирита сами ги одлучуваа победниците на Евровизија. Иако тие не избраа многу песни кои станаа хитови, имаше години кога песните кои не беа победници, станаа поголеми хитови од победничките. Најкласичен пример овде би била песната "Congratulations" на Клиф Ричардс во 1968, и "Nel blu, dipinto di blu" на Доменико Модуњо во 1958. Кога во 70те и 80те, победничките песни беа посебно избрани од страна на жирито и повеќе прифатени од криичарите како хитовите "Waterloo" и "Hold me now" (кои подоцна станаа интернационални хитови), додека пак во 90те, победничките песни беа посебно прифатени од страна на публиката. За време на тие години најчесто беа испраќани балади и поради тоа никоја од нив не стана некој голем хит. Од друга страна, жириата нкогаш не им давале многу поени на модерните песни, како Шпанската во 1992 и од Велика Британија во 1995 и 1996. Исто така во 1995, Џина со песната "Ooh aah" од ВБ, и покрај тоа што на крајот заврши на осмо место, беше една од поголемите хитови во тоа време, и имаше неверојатен комерцијален успех не само во Европа туки и во САД и Австралија. Победникот таа година, беше хит само во Ирска, и можеше да се нарече како “заборавениот победник“. Ова можеби беше една од причините, поради што телевоутингот беше на дневен ред наредната година. Само пет земји (Шведска, Велика Британија, Швајцарија, Австрија и Германија - имаа дозвола публиката да одлучи кој ќе победи во Даблин). Во 1998 телевоутингот беше морален и покрај тоа што некои земји се‘ уште користеа жирија, поради технички причини. Во 2001 и 2002 на земјите им беше дозволено да користат и телевоутинг и жири.

Телевоутингот беше успех. Интереснот за натпреварот значително порасна и им помогна на некои телевизии да заработат дополнителни пари. Што е поважно, некои од победничките песни станаа хитови повторно. "Diva" (Израел), "Fly on the wings of love" (Данска), "My number one" (Грција) и "Hard Rock Hallejuah" (Финска), сите завршија забележително на радио станиците низ Европа. Но откако телевоутингот почна да се користи секаде, започнаа критиките поради гласањето помеѓу дијаспората и соседните земји. Иако пријателското и соседското гласање не е нешто ново како што Нордиските земји правеа во 60те, стана многу поочигледно и со други земји. Посебно двата блока од Источн Европа - бившите СССР земји и поранешна Југославија - беа предупредени поради тоа што другите земји ги занемаруваат. Поради ваките несогласувања, ЕБУ одлучи во 2008 и 2009, жирито да го одлучи десеттиот финалист.

За среќа, и во 2009 и во 2010, победничките песни станаа огромни хитови низ цел свето, но Норвешката "Fairytale" би била победник и без гласовите на жирито, што се смета за една од поуспешните песни досега на Евровизија. По ова, Евровизиските фанови треба да бидат среќни, зар не?

Евровизија 1997 (за прв пат телевоутинг)

02. Полуфиналиња (2004)

Помеѓу 1993 и 2003, бројката на земјите учесници на Евровизија постојано се зголемуваше. Многу земји не беа баш среќни што мораа да пропуштат некое издание, посебно оние кои постојано немаа можност да се квалификуваат за наредното издание. Исто така се намалуваше и гледаноста поради тоа што некои големи земји немаа учевство. Во 2004, беше за прв пат претставено полуфиналето за да секоја земја има право да испрати песна. Најдобрите десет од финалето и големата четворка имаа шанса да се појават во финалето наредната година, додека пак другите земји повторно ќе се најдеа во полуфинале, и од таму 10те најдобри ќе влезат во финалето. Но, сепак некои земји повторно не се согласуваа, затоа што никогаш не успеваа да се појават во финале. Најнесреќната од нив е Андора, која учевствуваше од 2004 па до 2009 секоја година, и никогаш не успеа да се најде во финале. Холандија исто така шест години по ред се нема појавено во финале. Естонија, една од најуспешните земји во 90те и раните 2000ти, од седум пати, не успеа да се пласира шест пати во финалето. Од 2008, беше воведено уште едно повеќе финале поради новите земји учесници. Од тогаш во финале загарантирано одат само земјата домаќин и големата четворка.

Воведувањето на полуфиналето ја промени Евровизијата во сите погледи, а посебно за фановите. Многу нови земји земаа учевство, што значеше и повеќе национални финалиња, повеќе песни и повеќе возбуда. Најголемиот музички европски настан ан годината веќе не трае само три часа, туку три вечери. Секако, предизвикува и разочарувања. Некои песни кои беа фаворити на фановите не успееја да се пласират во финалето. Меѓу нив се песните на Холандија, Исланд и Белгија во 2005, песната од Кипар во 2007, и Шведската и Хрватската песна годинава во Осло.

„Лане Моје“ од Жељко Јоксимовиќ. Победникот на првото полуфинале на Евровизија. (2004)

Иако уште не е официјално потврдено, Германија најверојатно го има одлучено градот домаќин, и ако навистина е така, мислам дека го направиле најдобриот избор, поради тоа што Берлин и Хановер, другите останати кандидати немаат ниту една добра арена слободна во тој период, а Дизелдорф според мене ја има најдобрата ESPRIT ARENA.