Брат/Сестра

Имате ли брат или сестра?
Колкави се?
Како се викат?
Како се согласувате со нив?
Ако немате,дали би сакале да имате и зошто?

Мислам дека ќе има доста дискусии на темава

Ева јас сум сама(немам брат/сестра) и најмногу од се сакам да имам нешто.Како повеќето единици,па и јас не отстапувам од тоа,размазена сум(малку поишо од колку што треба) но се обидувам да не делувам лигаво со тоа значи размазена сум во поглед на други работи.Посебична сум можеби од некои деца што не се сами,навикната сум се за мене да има секогаш,моите нормално само мене ме тинтрат и се познава по тоа дека сум единица но не значи дека сум лигава во друштво и дека тогаш очекувам како дома

Имам сестра,две години помала од мене,се вика Исидора.Е сега за согласување,некогаш е добро ама понекогаш никако

Imam brat dve godini e pogolem od mene se vika Dragan za soglasuvanje nekogas e dobro no poveketo se karame

Брат имам две години е помал, а се понаша како да е пет години поголем од мене, ама една шлаканица е доволна за да се спушти

морам да признаам дека премногу се расправаме, за секакви глупости, тоа го почнав јас од мал, го нарекував со секакви погрдни зборови т.е. сите на тие години ги нарекував така по улица, но сега он ја продолжува традицијата, се повеќе се кара така да дома везден сме во војна

Хаха, интересно, не знам кои браќа или брат/сестра не се тепале или карале ко мали.

Јас имам сестра, се вика Ана, и 6 години поголема од мене. Како мали ич не се поднесувавме, вистинска војна водевме дома, но последниве 3/4 години навистина сме многу зближени. Скоро ниту еднаш од тогаш не сме се скарале а камоли да се тепаме

Мислам дека е подруго брат/сестра и уште па со толкава разлика... вие сте нешто како мајка ми и вујко ми, како најдобри другари се однесуваат

Брат Стефан 8 години помал од мене и се согласуваме поприлично добро со оглед на разликата меѓу нас

Единец,и бескрајно сум среќен поради тоа!
Можеби сум размазен повеќе од што треба,можеби сум саможивник,но неможам да замислам друго дете покрај мене!

Јас не сум единствено дете кај нас значи како што кажав, али премногу ме имаа размазено, не само моите, туку и баби дедовци... тоа многу пати ми одмогнало во животот и влијаело лошо кај мене, некогаш и прелошо

затоа никако размазување!

Јас би ги размазила моите деца...Сакам да бидат како мене

Јас сум против тоа разгалување, би им приуштил таков живот каков што сум имал јас, значи би ги облекувал во марки алишта, би им купувал убави работи, убав живот, но се‘ да си има своја граница. Имам многу блиски кои што биле дел од таков живот (разгален и тоа претерано), и лошо влијае на нивното однесување барем јас така сметам. Братучедите мои, мајка му поради тоа што е шопингхоличарка без да ги праша цело време им купува облека од Грција и тие не само што не сакаат да им купува туку почнуваат и да се однесуваат лошо спрема неа, значи не е се‘ во разгалување!

Боби влегуваш во контадикторност со себеси, викаш дека си против разгалување, а сепак ке им купиш се што ке посакаат, тоа што е?

не викам дека јас нема да им давам се што ке посакаат, деца ке ми бидат и нема да можам да се спречам, ама сакам да кажам дека на мене тоа лошо влијаело

Chris напиша:

Боби влегуваш во контадикторност со себеси, викаш дека си против разгалување, а сепак ке им купиш се што ке посакаат, тоа што е?

Па како што кажав, би им приуштил живот како јас што сум имал, се‘ во своја мера, не кажав се‘ што сакаат дека ќе им купам. И сакам да ми бидат убаво облечени, тоа не е секогаш факт дека е разгалување. Јас никогаш во животот не сум плачел/пискал за нешто што сакам и да не го добијам, ама баш никогаш. И да сакам нешто ќе сум го побарал на убав начин, значи нормално. И покрај тоа што да не се фалам сега, имам убав живот, но ниту еднаш не сум бил разгален.

Тука ако имаш повеќе од другите што имат одма викаат ти си споилд
Јас не го гледам тоа така...може и да имаш така се што сакаш материјално а да не си размазен или пак да немаш многу материјално а да си размазен
Мислам дека поентата е во тоа како се однесуваме со родителите и на каков начин добиваме тоа што сакаме(без разлика дали е материјално или не),како ни дозволуваат нашите родители да се однесуваме спрема нив,како не воспитале
Јас искрено од материјална гледна точка имам дури и повиче од доволно(облека,шминки и такви глупости) храна никогаш не ми недостасувала ниту пак околу друго сум се почуствувала запоставена али во односот со моите,дали дека поише ми дозволувале ко мала(што не верувам дека е така,гледајки ги сега(бар мајка ми)) дали дека сум таков карактер и мн сум некако...сигурна дека што и да побарам ке добијам(освен братче/сестриче )

Што знам... јас кога тргнав во средно се почувствував како да влегувам во друг свет, баш поради разгалувањата и удоволувањата од страна на моите, кога ми седнаа на столот ете така од инат, посакав да вриштам и одеднаш сватив дека тоа нема да помогне, и дека само од нив го добивам тоа што го сакам без труд, затоа решив да се сменам, и го направив тоа

Правилно иако мене не ми смета тоа што сум размазена
Можеби поише сум злобна без емоции па некогаш несакајки повредувам некого али ок ми е,се трудам да внимавам

Епа тоа е целата работа, јас сега понекогаш сум злобен, а замисли што сум бил пред неколку години, среќа што малку подруго размислувам за некои работи сега затоа што ужас бев...

во Ѓорче кога живеев имаше до мене едно девојче бааги дебело беше, имавме може по 12 години, се вртеа трачеви по маалото дека јас сум ја сакал неа ... по некое време таа ги искористи трачевите и им раскажа на сите како стварно сум и кажал дека ја сакам (детски глупости) и молимте со цел памет и отидов со чекан на врата да ја мавам, среќа што татко и ми го зема чеканот

им измислував на сите во маалото песни со најпогрдни зборови иако со сите стоев добро, и најлошото нешто од моето детство, по една мала караница со другар, ја бутнав заедничката куќа на дрво каде што се собиравме цело маало

стварно сум бил безчуствителен и морав да се променам, а тоа се се должи на разгалувањето, значи дома ме задоволиле сум немал што да правам, па сум излегол надвор да видам уште што може да се направи

леле
али ок сега си позрел и нормално е подруго да размислуваш
јас случки некои такви злобни немам правено али затоа со зборови коа ке кажам нешто многу знам да повредам некого без разлика на возраст и притоа да не сум свесна дека сум кажала со таква констатација
Секој пат коа се вракаме од гости у кола до дома мајка ми ми држи лекции

Леле исто, мајка ми мислам дека допринесе да престанам со тоа навредување, абе ти не знаеш од градинка ги викале моите затоа што сум мавал шлаканици, го вреѓав онака константно секој човек до некаде почетокот на средно, најверојатно тогаш созреав...

лошо лошо!

Леле беее
Многу се нервирав ко мала коа ке се скарав со некој и коа ке кажев на мајка ми и сега нормално ко дете очекуваш поддршка и заштита од родителите а мајка ми само ке ме прашаше зашто и ке ме караше зошто така сум нарпавила,а што имав комшики абре ке се испотепаа со други деца ради нивното дете

Сум имал и такви и такви случаеви мајка ми секогаш одбранбено има делувано за нас кога бевме помали, што и да ни направеа она утре дента во школо

Абе ако се повредевме нормално дека ке реагираше али ако било моја кривица(највише моја) тогаш мене ме караше
Коа ке ми текне комшиките какви беа леле еднаш во ходник полиција за малку ке им викнеа од што се дереа за децата моето вака моето така

Да да има секакви

И јас сум сама ама многу сакам да имам една сестра или брат....Вака искрено е поглупо затоа што нема со кого да ја споделуваш и среќата и тагата.И јас сум разгалена најнормално затоа пто сум единица и плус сум единствена внука на баба и дедо....другото е се внуци и плус само јас сум одлична бидејќи братучедите не се замарат со учење.Ама сепак сум нормална личност која не се однесува разгалено

И мене многу ми фали брат или сестра
За секаде и сешто барам друштво ко да не ми се доволни моите